За сеидба на пролетен лук, почвата мора да се обработува наесен, на длабочина од 25 – 30 см. Ако орањето е грубо, потребно е да се изора пред зимата. Напролет, што е можно поскоро, парцелата треба да се обработи, бидејќи претходно се расфрлаат минерални ѓубрива.
Садењето се врши порано – кон крајот на февруари или почетокот на март. Може да се сади и наесен, истовремено со есенскиот лук. На мали површини се засадува во гредички широки околу 1,5 м, во бразди направени со мотика. На поголеми површини најчесто се сади на шесторедни ленти, а браздите се прават со маркери или слични алатки.
Во градините и овоштарниците пролетниот лук се сади на растојание од 20 x 10 или 15 x 15 см, а на големи површини 30 см меѓу редови и 8-10 см по ред; помеѓу лентите (по секои 5-6 реда) се остава растојание од 50-60 см или се отвораат бразди за наводнување. Чешнињата се садат на длабочина од 4-5 см.
За 1 хектар се потребни 700-900 кг саден материјал. Поголемите главички се користат за садење, малите се отфрлаат бидејќи даваат слаби растенија.
Прихранувањето со азотни ѓубрива дава одлични резултати. Доволни се едно или две ѓубења со 30-40 кг азот на хектар. За првото ѓубрење, веднаш по ртењето, може да се користат сложени лесно растворливи ѓубрива.
Собраните растенија се собираат во редови, или на купови и се оставаат неколку дена на парцелата да се исушат.
Добро одгледуваниот пролетен посев на лук дава максимален принос од 8-10 т/ха, иако производителите се задоволни и со постигнат принос од 6-7 т/ха во поволни години, а 4-5 т/ха во неповолни години.
Лукот се чува во текот на зимата во суви и проветрени простории каде што температурата не паѓа под -3ºC.
Напишете коментар