Пченицата се сее во есен односно во касните рокови за сеидба. Доколку почетокот на сеењето и ртењето е придружено со пониски температури постои опасност да се појави бавен раст и може да се случи пропаѓање од 10 до 20%.
Што се препорачува?
За отпорноста на младите пченични стебленца е многу важно оптималното време на сеење и временските услови во овој период. Секоја култута има свој оптимален период на сеење, а овој период обично се движи од 10 октомври до 30 октомври. Доколку почетокот на сеењето и ртењето е придружено со пониски температури и пченицата постои забавен раст и пропаѓање од 10 до 20%.
Во пролет, задолжително е да се измери пост-хибернациониот склоп, што влијае на вкупниот принос како еден од факторите заедно со примената на агротехниката и временските услови кои преовладуваат во текот на сезоната на растење.
Кај раното сеење, младите растенија растат поголеми, па така издолжени и тенки влегуваат во зима и се склони кон пропаѓање. Во доцното сеење, младите растенија се недоволно развиени, мали и не отпорни на ниски температури, што може да предизвика да пропаднат а сето тоа го намалува целокупниот принос.
Успешното презимување на пченицата зависи од нејзината подготовка за ниски температури – калење. Калењето се случува кога младите растенија постепено влегуваат во период на пониски температури, каде процесите во растенијата се намалуваат и постепено влегуваат во фазата на одмор, а тоа се одвива на температура од 0 до -5 Целзиусови степени. Пченицата посеана во оптимален период на сеење, доволно изникнала до зимата и го поминала процесот на калење, па може да издржи голомразица и температури од -15 до -20 степени. Би било добро снегот да падне најмалку со дебелина од10-15 сантиметри за да ги заштити младите растенија од ниски температури, замрзнување и пропаѓање. Под снежната покривка, пченичните растенија, посеани во оптимално време на сеење, добро развиени до зимата, можат да издржат температури пониски од – 20 Целзиусови степени.
Извор: https://www.agroklub.com/
Напишете коментар