Месеците, октомври и ноември се идеално време за берба на плодови од дива шипка, исто така позната со латинското име Rosa canina.
Ова растение е познато уште од антички времиња, кога грчкиот лекар Хипократ, раните од каснување од куче ги лекувал токму со корен од оваа грмушка. Овие мали портокалово-црвени бобинки со тркалезна форма, се вистинска ризница на витамин Ц, кој го имаат повеќе отколку во лимонот, портокалот и пиперката заедно!
Затоа шипките се идеални за подготовка на топол зимски чај кој ќе го зајакне вашиот имунитет и ќе ве заштити од настинка и грип.
Берење на диви шипки
Оваа самоникната, украсна грмушка лесно ќе ја препознаете по силно портокаловите или црвени плодови. Ќе ја најдете на крајот на шумата, ливадите, пасиштата… И секако немојте да берете од оние грмушки што се наоѓаат веднаш покрај патот, поради нечистотијата.
Плодовите берете ги додека се цврсти (никако презреани и меки) и веднаш ставете ги да се сушат. Би било добро шипките да ги берете со ракавици поради острите трња на кој би можеле да се боцнете.
Шипките после првиот мраз ќе омекнат и тогаш можете да ги берете за подготовка на џем.
Сушење
Постарите секогаш шипките ги сушеле природно, на сонце, иако денес, поради можните бактерии, се препорачува сушење во печка.
Пред сушење на плодовите отстранете им ги дршките и тврдите краеви. Можете да ги сушите цели, но подобро е да ги преполовите и да ги исчистите од внатрешните семки и влакненца. Додека ги допирате плодовите, немојте да ги триете очите поради можна иритација и чешање.
Сушење на сонце: ставете ги плодовите на место каде што има сонце, неколку дена. Повремено превртувајте ги.
Сушење во печка: загрејте ја рерната на 40-50 степени. Плодовите од шипката распоредете ги на хартија за печење па ставете ги во рерната 3-4 часа.
Кога шипките ќе се исушат, извадете ги од ререната и оставете ги да се изладат.
Сушените шипки чувајте ги во памучни вреќички на проветрени и ладни места или пак во тегла. Може да траат цела година.
Извор: Аgrosavjet.com
