(ВИДЕО) Ако се иселат губат сè: Село на богаташи од кое никој не се иселува

Кинеското село Хуакси, кое се наоѓа во провинцијата Џиангсу, со право е наречено „село на богаташите“, но она што е интересно е што жителите не смеат да се иселат, бидејќи ако го направат тоа ќе изгубат се што имаат.

Секој од 2.000 жители кој живее тука, на банкарска сметка има над 143.000 долари и живее во вила. Всушност, сите живеат во сосема идентични вили.

Исто така секој од овие жители работи 7 дена во неделата, па се поставува прашањето кога имаат време да ги потрошат овие пари и каде?! Очиледно само во Хуаксу. Ако го напуштат селото и се одлучат да се преселат на друго место, жителите ќе останат и без куќата и без парите на сметка и ќе завршат на улица. Затоа и речиси никој не си заминува.

Пред триесет години ова село било едно од најсиромашните кинески села, со население од 600 луѓе. Но, тогаш, високиот партиски претставник Ву Ренбао направил план што ќе ги збогати жителите. Тој основал неколку фирми и од сиромасите направил богаташи.

Медиумите се заинтересирале за Хуакси во 2004 година, кога било објавено дека жител на ова село во просек годишно заработува 18.000 американски долари, што е значително поголем износ во однос на другите кинески провинции.

За да ја покажат силата на селото, во 2011 година, властите одлучиле да изградат еден фасцинантен облакодер од 72 ката, за чија изградба се потрошени 430 милиони американски долари. Висината на облакодерот изнесува 328 метри, што е за 4 метри повисок од Ајфеловата кула.

Се разбира, селото има и транспортна компанија. Но, она што е интересно, тоа не е компанија што превезува по копно, туку во воздух. Имено, за превоз на жителите се користат хелихоптери, така што жителите можат да бидат на саканата дестинација и во околните градови за помалку од десетина минути.

Исто така постои и голем тематски парк со реплики на познати објекти, како што се кинескиот ѕид и забранетиот град.

Прашањето за тоа како Хуакси од сиромашното село дошло до ова, сè уште е тајна. Жителите не зборуваат за своето богатство, а пристапот до медиумите е доста ограничен. Во ова село новинари не смеат ни да стапнат без одобрение од локалните власти.

Исто така, во ова село не постојат барови и ресторани, така што сите се прашуваат како жителите го поминуваат слободното време.