Бидејќи бев помеѓу прасињата додека бев уште во пелени, логичен след на околности е дека сега активно се вклучив во сите работи на нашата семејна фарма, вели Ирена Маглајиќ.
За разлика од повеќето млади луѓе кои ја напуштаат Славонија, бидејќи иднината ја гледаат исклучиво во големите градови, Ирена Маглајиќ ги поставува работите сосема поинаку – таа претпочита живот на село, домашна храна, дружење со природата и животните. Таа е искусна планинарка, која иако има само 25 години, веќе „ѕирнала во секој хрватски природен парк и се искачила на секој врв“.
„Го сакам селото, пријатната рурална атмосфера, каде што секој ден започнува со дишење чист воздух, полни бели дробови. Ја сакам нашата домашна храна, свежо печен домашен леб и деликатеси подготвени според рецептите на нашите баби и дедовци“, вели младата Ирена која, додека повеќето нејзини врсници претпочитаат ноќни излегувања во клубови и кафулиња, таа гледа нешто поинтересно од тоа, па наместо да пие кафе, претпочита да оди на излет во природа, и наместо да вежба во теретана, трча по најблиските шумски патеки и ливади. Секогаш кога има слободно време, планинари на Велебит и Динара.
„Обожавам животни од секаков вид и често ја претпочитам нивната компанија од друштвото со луѓе“, вели девојката која откако ќе заврши со работа во фризерскиот салон, се облекува во работна облека и гумени чизми и оди на нејзината друга работа – две фарми за свињи.
30 години традиција
Овој семеен бизнис го започнале пред повеќе од три децении нејзините родители, мајката Снежана и таткото Зденко, инвестирајќи исклучиво од сопствени средства.
Започнале со педесетина, а денес на нивните две фарми во Подгорје имаат околу 6.000 прасиња од расите Ландраси, Јоркшир и Дурок, кои ги товат како подизведувачи на компанијата „Пивац“.
Се работи исклучиво за одгледување свињи, тие немаат други животни на нивната фарма и сите работат на фармата, бидејќи живеат од тоа.
Ирена нема проблем да турка количка, да се справува со моторна пила, да вози трактор…
„Затоа татко ми вели дека сум неговата вистинска „машка „десна рака“, вели таа, признавајќи дека се обидува да „работи за двајца“, за себе и за нејзиниот брат близнак кој за жал, се бори против леукемијата.
Работата на фармата ме исполнува
Ја прашавме и како реагира околината на нејзината одлука да остане на село и да се занимава со одгледување свињи.
„За луѓето е многу чудно да гледаат млада жена која работи физички на фармата, особено во шталата, но таквото мислење не ме демотивираше“, рече таа, додавајќи дека е вешта во сите овие работни места, не е тешко ништо да се направи и што е најважно, работењето на семејната фарма навистина ја прави среќна.
Нејзината порака до оние кои изгубиле надеж и ги напуштаат своите села и имоти за да заминат во странство гласи:
„Разбирливо е што младите ги следат своите соништа и бараат подобар живот, а тој не е без работа и сигурен приход“.
Таа се надева дека нејзините врсници, кои заминале или само ги спакувале куферите, еден ден ќе се вратат.
„И дотогаш, властите треба да работат напорно за да создадат услови за живот и работа за младите семејства во руралните области!“, заклучува таа, порачувајќи им на младите да не ги забораваат местата каде што пораснале, селата што им дале бајковито детство.
https://www.facebook.com/irenamaglajic/videos/3576844102337755
Извор: Агроклуб
