Иако е на некој начин слично на мулчирањето кое се прави за време на другите годишни времиња, зимското се применува со посебна намера да се заштитат растенијата и земјиштето од ниските температури и од мразовите.
Примената на мулчирањето како форма на агротехничка мерка има бројни предности, како што се контрола и уништување на плевелот, спречување и намалување на набивање на почвата, зачувување на влагата, заштита од ерозија и газење.
Најголема примена во денешно време имаат оние органските, кои можат да бидат разновидни: ситно сечкана кора од дрво, струготини, тресет, компост и други. Од друга страна, неорганските вклучуваат примена на разни фолии од геотекстил до камчиња.
Оваа подлога ја задржува топлината на почвата, која не замрзнува под неа до поголеми длабочини, така што растенијата продолжуваат да ги извршуваат своите витални функции. Исто така и помага на вегетацијата да презимува со резервите на влага во почвата, што го намалува потенцијалното сушење во пролет.
Заштита на нежни и млади растенија
Ана Живаниќ Растовиќ, магистер инженер по пејзажна архитектура, истакнува неколку важни факти поврзани со мулчирањето на растенијата на јавните зелени површини.
„Со поставување на изолационен материјал околу растенијата се осигурува температурата на почвата да остане константна до пролет и помага да се зачува водата во почвата. Овде би ја истакнала заштитата на кревките, млади растенија, како и младите садници од дрвја, грмушки и други видови.
Наизменичното замрзнување и одмрзнување на почвата, што обично се случува на почетокот на зимата, може да предизвика ширење и собирање на почвата, што пак може да ги ослабне корените, туркајќи ги нагоре и изложувајќи ги на ниски температури, сув воздух и ветер“, објаснува таа и додава дека мулчирањето е задолжително за дрвја кои, на пример, се пресадени во есен.
Без разлика на материјалот што ќе се избере, правило за зимско мулчирање е да се нанесува во слој од 10-15 см. Премногу дебел слој може да делува како бариера во протокот на воздух помеѓу растенијата и почвата, или задушување на кореновиот систем, што може да доведе до угинување на растението, особено кај оние со плитки коренови системи.
Разни видови подлоги
Основните разлики меѓу видовите органска прекривка, поточно на кој начин и кога ќе се нанесуваат, зависат од тоа дали се нанесува на јавни зелени површини, за цветни леи со зеленчук, цвеќе или украсни растенија. Сечканата кора од различни гранулации и бои е најчестиот избор за дрвенести растенија и повеќегодишни растенија, бидејќи освен што е издржлива, има и украсно дејство. Изборот на боја зависи и од ефектот што сакате да го постигнете.
Додека, на пример, исечканите лисја и борови иглички главно се користат за покривање на цветните леи и одредени видови грмушки. Ако се користи тресет, треба да се обрне внимание на барањата на растенијата за pH вредност, бидејќи тресетот може да предизвика закиселување на почвата. Сламата може да биде евтин и ефикасен изолатор за гредички со зеленчук. Најдобро е да се рашири слојот до волуменот на крошната, а пред да се постави, секогаш е потребно да се отстрани постоечкиот плевел.
Мулчирањето може да се прави во текот на целата година, но кога станува збор за зимско, тоа мора да се направи пред првиот мраз, особено ако станува збор за стебла кои растат самостојно, како солитери. Прерано може да предизвика непотребен стрес и да го ослабне растението, што го прави поранливо на идните мразови. Растенијата на кои им недостасува зимска подлога, исто така, може да бидат подложни на оштетувања за време на краткиот топол период. Зголемувањето на температурите може предвреме да го прекине циклусот на мирување, предизвикувајќи нежен, нов раст во средината на зимата.
Процес на формирање на азот и јаглерод диоксид
Истражувањата исто така покажуваат и дека примената на мулчирање во студените месеци ја зголемува содржината на јаглерод диоксид и органски материи како што е азот. Студиите што го испитуваат, на пример, влијанието на органскиот слој – сламата во студениот период врз приносот на житните култури, укажуваат на подобро искористување на влагата во почвата под оваа подлога. Испитуваната вегетација, особено во почетните фази на раст, имала многу побогат коренов систем (25 и 40 проценти), додека приносот на зрното бил за 13-21 проценти поголем како резултат на зголемените микробиолошки активности што се одвивале во почвата под дејство на мулч.
Со процесот на распаѓање се добиваат органски состојки и на тој начин се подобрува структурата на почвата. Со други зборови, распаднатата супстанција станува форма на ѓубриво погодно за растенијата.
Извор: agroklub.com
