„Персимон“, или јапонската јаболка, е деликатно овошје кое бара внимателна и редовна резидба за да се развие во здраво и родно дрво. Без правилно кроење, дрвото расте во височина, формира густа крошна, а плодовите се мали и нерамномерно распределени.
За правилен раст и контрола на формата, резидбата се врши два пати годишно – зимска и летна.
Зимската резидба, која се изведува во доцна зима или рана пролет – пред отворање на пупките – е основна. Таа служи за формирање и обликување на крошната. Се отстрануваат сите суви, оштетени и болни гранки, како и оние кои растат вертикално или се вкрстуваат. Целта е да се создаде отворена и ниска крошна, во облик на вазна или чинија, со 3 до 5 главни скелетни гранки. Овој облик овозможува продор на светлина до внатрешноста и полесна манипулација околу дрвото.
Секое сечење треба да биде извршено веднаш над пупка која е свртена нанадвор – на тој начин се стимулира растот на гранките кон периферијата на дрвото, а не кон внатрешноста.
Летната резидба, која се изведува кон крајот на јуни или во јули, има за цел да го одржи обликот и да го ограничи растот во висина. Се отстрануваат водопијки (вертикални, некорисни изданоци), предолги гранки и делови што премногу ја засенуваат крошната.
Благодарение на оваа двојна резидба, дрвото се одржува во оптимална форма, што овозможува поквалитетни и поголеми плодови, полесна берба, и значително намалување на ризик од болести и штетници.
Со правилна нега, крошната останува отворена, уредна и продуктивна – што е клучот за долгорочен успех во одгледувањето на персиммон.“
Калемење на Јапонско јаболко – подмладување и пресортирање на стари дрвја
„Кога старите дрвја од персиммон престануваат да даваат плод или не ја носат посакуваната сорта, калемењето е идеалниот начин за подмладување и обновување. Се применува неколку типа на калемење – најчесто на скелетни гранки, но и директно на стебло, особено кога целата крошна се отстранува.
Кај калемењето на скелетни гранки, најпрво се отстрануваат несоодветните делови од дрвото и се оставаат неколку здрави, јакни основи. На секоја од тие гранки може да се постават по два до три калеми, при што се внимава на добар камбијален контакт.
Се користи техника на калемење на сечење или на расцеп – зависно од дебелината на подлогата. Калемите се од годишни, здрави изданоци од посакуваната сорта, и се фиксираат со калемарска лента и восок.
Кога дрвото е преголемо, запуштено или сакате целосно да го смените сортиментот, се применува калемење директно на стебло. Во тој случај, целата крошна се сече неколку десетици сантиметри над земја, оставајќи чисто стебло. Потоа, на повеќе страни од стеблото се прават засечоци, во кои се вметнуваат 3 до 5 калеми, распоредени рамномерно околу обемот.
Контактот помеѓу камбијумот на калемот и подлогата е клучен. Површината се обезбедува со восок и се завиткува за заштита. Калемењето на стебло бара повеќе грижа – дрвото мора да се следи внимателно, да се заштити од суша и директно сонце, и да се спречи појава на водопијки.
Најдобар период за калемење е од крајот на март до средината на април, кога започнува движењето на соковите, но пупките сѐ уште не се развиени.
Првата година е критична – од секој калем се остава само еден најсилен изданок, а останатите се отстрануваат за да не се трошат ресурсите на дрвото.
Со ваков пристап, старите дрвја можат да бидат комплетно обновени за 2 до 3 години, и повторно да станат продуктивни, но со нова, квалитетна сорта. Калемењето не е само агротехничка мерка – тоа е вештина, традиција и начин да му се даде нов живот на нешто старо.“
